سازمان های موازی

بسیاری از فیلسوفان و نظریه پردازان معتقدند که: همه تخم مرغ ها را در یک سبد نباید گذاشت. پرتفولیو و یا دیورسیفیکشن در امور مالی، مخصوصا خرید سهام بیش از همه مطرح است. سوال این جاست که سازمان های موازی، باید باشد یا خیر؟ همه معتقدند که نباید باشد، زیرا موازی کاری همان دوباره کاری است. اما اگر به نظریه تک سبدی توجه کنیم، چندان بیراه هم نیست. زیرا وجود یک سازمان، یا یک اداره، کار را منقبض کرده و در دست: افرادی مشخص قرار می دهد، که ممکن است مدت کوتاهی کار آیی داشته باشند، ولی برای همیشه دوام نیاورند. در اول انقلاب هم به این نظریه ها زیاد پرداخته شد. مثلا در مورد انحلال ارتش، عقیده بر موازی کاری بود. یعنی منافقین می گفتند که: ما خود سازمان مسلح داریم، لذا نیازی به ارتش نیست. آنها پادگانها را تخلیه کرده، و سلاحها را در دانشگاهها یا خانه های تیمی انبار کرده بودند. ولی امام خمینی در مقابل این نظریه ایستاد، و با بیان مردم پسند از ارتش دفاع کرد. و موجودیت آن را لازم دانست. همینطور در مورد ناجا، زیرا کارمندان شهربانی کل کشور، به دلیل همکاری با ساواک، دعوت به کار نمی شدند. طوری که فرمانده اولیه ناجا بعد از انقلاب اسلامی گفت: ما قومی ترسیده ایم! لذا قادر به انجام وظایف امنیتی یا حفاظتی نبودند، حتی پلیس راهنمایی هم با: مشکل برخورد مردم روبرو بود. لذا تصمیم در این زمینه ها توسط امام خمینی، با توجه به تئوری اقتضایی در مدیریت، در سه حالت انجام شد: اول احیا سازمان های قبلی، از طریق تصفیه سران خیانتکار و ضدمردمی، و انتخاب افراد با ایمان. دوم ایجاد سازمانی نوین، بدون ارتباط با سازمان های مشابه قبلی، که بعنوان نهاد ازان یاد می شود. سوم پارالل یا موازی کاری، در جهت ایجاد رقابت سازمانی، برای خدمت بیشتر به مردم. مورد اول بیشتر در سازمان های نظامی بود. بدنه ارتش یا نیروی انتظامی حفظ شده، وبرخی فرماندهان جایگزین شدند. دومی مثال عمده آن، ایجاد کمیته های انقلاب اسلامی بود. امام بدون توجه به ساختار های موجود، یا در حال شکل گیری، مساجد را بعنوان پایگاه چند منظوره معرفی کرد. به معتمدان آن دستور داد تا: در هر مسجدی یک کمیته انقلاب اسلامی تشکیل دهند، که همه وظائف را در محدوده: محله به عهده داشت. سلسله مراتب آنها برحسب مقام علمی، یا مبارزاتی امام جماعتدمسجد بر بستر: تقسیمات کشوری بود. کمیته مرکزی در مجلس قدیم بهارستان مستقر بود، و مناطق مسئول کل داشتند، که مساجد دیگر را زیر نظر داشتند. با رسمیت یافتن بقای ارتش و: دستور امام خمینی به تحویل و بازگرداندن سلاحها به پادگانها، کار کمیته ها هم کمتر شد. بیشتر مراجعه به کمیته ها، بخاطر وضعیت معیشتی و: درهم ریختگی اقتصاد خانواده بود. لذا اولین سازمانی که از ان جدا شد، کمیته امداد امام خمینی بود. نوع سوم مانند ایجاد سپاه بود که: به موازات ارتش باید کار می کرد. تعبیر ارتشی و سپاهی، دولشکر الهی به همین منظور بود. سازمان های پارالل یا موازی در همه زمینه ها نیاز بود. مثلا کمیته امداد در کنار بهزیستی، امور تربیتی در کنار وزارت آموزش و پرورش، یا جهاد در کنار وزارت کشاورزی. در حوزه ای که این کار نشد، همه چیزکند پیش می رفت و یا مقابله با انقلاب بود: مانند صنعت و: ورزش. به همین دلیل، ورزش فوتبال حرفی برای گفتن نداریم! همانطور که در صنعت! برای درک بهتر این موضوع، کارخانه ایران خودرو بعنوان مادر صنایع ایران، هنوز نتوانسته خودرو ملی طراحی کند. فوتبال هم نه تنها نتوانسته مشکلات خود را حل کند، بلکه بصورت های گوناگون، چوب لای چرخ انقلاب می گذارد. لذا باید در این زمینه هم اقدام شود.

Parallel organizations

Many philosophers and theorists hold that all eggs should not be put in one basket. Portfolios or diversification in finance, especially buying stocks, is most important. The question is whether or not parallel organizations should? Everybody thinks it shouldn't be, because doing something parallel is doing it again. But if you look at the single-basket theory, it is not too misguided. Because the existence of an organization, or an agency, contracts and puts it in the hands of: appointing specific people who may be short-term but may not last forever. At the beginning of the revolution, these theories were dealt with extensively. For example, in the case of the dissolution of the army, the idea of ​​a parallel was working. That is to say, the hypocrites said: We have an armed organization, so there is no need for the army. They dumped garrisons, and stockpiled weapons at universities or team homes. But Imam Khomeini stood against this theory, defending the army with popular expression. And its existence was necessary. The same was the case with Naja, because the whole country police personnel were not invited because of their cooperation with SAVAK. As the first commander of Najah after the Islamic Revolution said: We are a scared people! So they were not able to perform security or security duties, even the traffic police had: People had trouble getting around. Therefore, the decision in these areas was made by Imam Khomeini, according to contingency theory in management, in three cases: First, the restoration of previous organizations, through the treatment of treacherous and anti-human leaders, and the election of believers. Second, the creation of a new organization, without affiliation with similar organizations, which is referred to as the entity. Third, parallel or parallel work, in order to create organizational competition, to serve people more. The former was mostly in military organizations. The body of the army or police was retained, and some commanders were replaced. The second major example was the establishment of Islamic Revolutionary Committees. The Imam introduced the mosques as a multipurpose base, regardless of the existing, or underway structure. It ordered its trustees to form an Islamic Revolutionary Committee in each mosque, with all the tasks in the area: the neighborhood. Their hierarchy was based on the position of the scholar, or the Imam's struggle on the bed: the divisions of the country. The central committee was located in the old Baharestan parliament, with districts in charge, overseeing other mosques. With the recognition of the survival of the army and Imam Khomeini's order to deliver and return the weapons to the barracks, the committees were reduced. Most of the visits to the committees were due to livelihoods and: disruption to the family economy. So the first organization to break away was the Imam Khomeini Relief Committee. The third type was like the creation of a corps that had to work alongside the army. The interpretation of the army and the army was divinely ordained for this purpose. Parallel or parallel organizations were needed in all areas. For example, the Relief Committee next to the Welfare, the Education Committee next to the Ministry of Education, or the Jihad next to the Ministry of Agriculture. In an area where this did not work, everything was going on or in the face of revolution: like industry and: sports. For this reason, we have nothing to say about soccer! As in the industry! To better understand this, Iran Khodro Factory, as the mother of Iranian industries, has yet to design a national car. Not only has football failed to solve its problems, but in many ways it has left the wheel of the revolution. So there must be action.