خبرنگار ما از داووس گزارش می دهد

در گیرو دار حضور مردم عراق، برای مبارزه با آمریکا و بیرون راندن آن از سرزمین خودشان، رئیس جمهور عراق خود سرانه به دیدار ترامپ می رود! خبرنگار ما از داووس گزارش می دهد که: برهم صالح شخصا تقاضای ملاقات با ترامپ را نمود، در نامه ای که نوشته قول داد که برای آرام کردن مردم عراق! کوشش کند و  تمامی پایگاههای کردستان عراق را سرپا نگهداشته، آماده پذیرش امکانات بیشتری هم باشد. وی هنگامیکه اجازه ملاقات یافت، از خوشحالی به خبرنگار ما گفت: ما با امریکا دشمنی نداریم با ایران هم دشمن نیستیم. اما اگر مجبور به اخراج آمریکا شویم، اجازه نمی دهیم ایران هم در عراق بماند! وی همچنین در حضور ترامپ بر گسترش: هرچه بیشتر همکاریهای دوجانبه تاکید کرد، و به ترامپ قول داد که اگر ایرانی ها، به وی پیغامی دهند سخن سخت تری خواهند شنید. وی  همچنین به ترامپ گفت: همان موشکهایی که به الاسد خورد، به کردستان هم خورده! و ما طبق اصل کردی خودمان، ترور شهسد سلیمانی را انتقام سخت از: همان موشک های اصابت شده به کردستان، می دانیم. سلیمانی ما را مجبور کرد که: با دولت عراق سازش کنیم، در حالیکه میتوانستیم از عراق جدا شویم. وی در پایان اظهار امیدواری کرد که: با این کار خود، حمایت آمریکا را برای ایجاد کردستان بزرگ، و استقلال کامل از عراق و ایران و ترکیه و سوریه را دریافت کند. خبرنگار ما می نویسد صحنه بسیار وحشتناک بود، برهم صالح حرفهایی می زد که تابحال، هیچ کجا نگفته بود! زیرا توانسته بود ایران و دولت شیعه طرفدار عراق را قانع کند، که با روش بارزانی مخالف است! در حالیکه اکنون همان راه را می رفت. مردم عراق این رئیس جمهور را می شناسند، و از دیدار او تعجب نمی کنند، بلکه می گویند او گور خود را کنده است. شاید برهم صالح، نمی داند مردم عراق او را زندیق یعنی کافر می دانند! زیرا هیچگاه به زیارت اربعین نرفت، و کردها را هم نمی گذاشت بروند. برای ظاهر سازی، جلسات درویشی درست می کرد که در ان، مردها بجای زنها می رقصیدند. البته وی به اجبار قانون رئیس جمهور شده است، و اگر مردم عراق او را نمی خواهند، باید قانون اساسی را تغییر دهند. بهترین راه این است که مقتدا صدر، و جریانهای دیگر عراق، در قظعنامه پایانی روزجمعه، خواستار اصلاح قانون اساسی شوند و: انتخاب رئیس جمهور را به رای اکثریت بگذارند نه اقلیت. یعنی مردم با رای مستقیم خود رئیس جمهور را انتخاب کنند. تقسیم قدرت نه براساس قومیت، که بر اساس دموکراسی و رای اکثریت باشد. علت قدرتمندی مردم ایران، و زوال آمریکا نیز  در همین است. آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری خود، عقلانیت و مردمی بودن را فراموش کرده است. تاکنون یک تحصیلکرده! دارای درجه دکترا در این دویست سال، رئیس جمهور امریکا نشده! معنی اش این است که از خود، اجتهاد و نظریه ندارد و مجری: افراد و مشاوران خود است. در حالیکه رهبر و رئیس جمهور و حتی وزیر اطلاعات و اعضای خبرگان ایران، همه باید مجتهد باشند، یعنی از خود ایده و نظر داشته باشند، و کور کورانه کشور را اداره نکنند. به همین دلیل کشور ایران، بن بست ندارد و رهبران ایران، دارای سواد و اندیشه دکترا هستند! و هزاران راه حل در آستین دارند. از سوی دیگر رئیس جمهور در ایران، با رای مستقیم مردم انتخاب می شود، و لذا مردمی است، و هرچه اوضاع سخت باشد، بازهم مردم از او پشتیبانی می کنند. زیرا که خودشان انتخاب کرده اند. اما در عراق و لبنان رئیس جمهور یا رئیس دولت، توسط لابی های قومیتی انتخاب می شوند! و برای همین در حل مشکلات عاجز هستند. و اختلافات در انجا نهادینه شده.

The Iraqi constitution is in trouble!

In the face of the Iraqi people's presence, the President of Iraq goes to Trump on his own to fight America and drive it out of their land! Our correspondent reports from Davos that: Barham Saleh personally requested a meeting with Trump, in a letter he wrote promising to calm the Iraqi people! Strive to keep all bases in Iraqi Kurdistan ready and ready for more. When he was allowed to meet, he told our reporter happily: "We have no enemy with the United States and we are not enemies with Iran." But if we are forced to deport America, we will not allow Iran to remain in Iraq! In Trump's presence, he also emphasized expansion: the more he emphasized bilateral cooperation, the more he promised Trump that if the Iranians sent him a message, they would hear harder. He also told Trump: "The same missiles that hit al-Assad also hit Kurdistan!" And we, according to our own Kurdish principle, regard the assassination of Shahid Soleimani as a vengeance for the same: missiles struck on Kurdistan. Suleimani forced us to: compromise with the Iraqi government while we could be separated from Iraq. In the end, he said he hoped: in doing so, he would receive US support for the creation of a Greater Kurdistan, and full independence from Iraq, Iran, Turkey, and Syria. Our correspondent writes that the scene was so horrible, Salih was talking about something he had never said! Because it has been able to persuade Iran and the pro-Iraqi Shiite government, which opposes Barzani's approach! But now he was going the same way. The Iraqi people know this president, and they are not surprised to see him, but they say he has buried himself. Perhaps al-Saleh does not know that the Iraqi people consider him Zaydiq, an infidel! Because they never went to Arbaeen's pilgrimage, and didn't let the Kurds go. To make an appearance, she would make Darwish sessions where men would dance instead of women. Of course, he has been forced by the president's law, and if the Iraqi people do not want him, they must change the constitution. The best way is for Muqtada al-Sadr, and other Iraqi currents, to demand a constitutional amendment in the final statement of the day: to elect the president by a majority vote, not a minority. That is, people should elect the President by their direct vote. The division of power is not based on ethnicity, but on the basis of democracy and a majority vote. This is the reason why the Iranian people are so powerful, and America's decline. America has forgotten about rationality and popularity in its presidential election. So far an educated one! No Doctor Who in Two Hundred Years, US President! It means that it has no ijtihad and theory of its own, and the presenter is its own people and advisors. While the Supreme Leader, the President, and even the Minister of Information and Experts of Iran, all must be mujtahids, that is, of their own ideas and opinions, and do not run the country blindly. For this reason, Iran has no impasse and its leaders have a doctoral education and thought! And there are thousands of solutions in Austin. On the other hand, in Iran, the president is elected by the direct vote of the people, so he is popular, and no matter how difficult the situation is, people still support him. Because they have chosen themselves. But in Iraq and Lebanon, the president or the head of government are elected by ethnic lobbies! And so they are not able to solve problems. And the differences are institutionalized there.